Dag 4: D-Day

Vanochtend konden we heerlijk rustig aan doen, waar we in het vorige hotel ontbijt hadden, hebben we dat hier niet en zijn we nergens aan gebonden en kunnen we zelf bepalen wat en wanneer we ontbijten. We zijn dus eerst vanochtend naar de supermarkt geweest om broodjes en beleg te halen. Daarna hebben we op ons gemak ontbeten en vertrokken we rond half 10 richting Quineville, richting het westelijke deel van Normandië, vanaf daar ging een autoroute langs alles wat te maken heeft met D-day.

Na een rit van ongeveer een uur, met onderweg weer af en toe een stevige bui (overigens de enige regen van vandaag) kwamen we aan in Quineville. Daar hebben we eerst het Memorial de la Liberte bezocht. Dit is een museum dat direct ligt aan de zee en dat is gebouwd aan een oude bunker. Dit museum ging over de tijd tijdens de invasie door de Duitsers en natuurlijk ook over D-day. Dit was een zeer indrukwekkend museum met daarbij dus ook nog een bunker die nog in de staat was van 70/75 jaar gelden.

Na dit museum namen we de autoroute langs alles wat met D-day te maken had, met als volgende halte Utah Beach en het Musee du Debarquement. Onderweg kwamen we veel monumenten en gedenktekens tegen en heel veel Amerikaanse en Engelse vlaggen op huizen en gebouwen. 

Aangekomen bij Utah Beach hebben we eerst een loopje gedaan langs alle Amerikaanse gedenktekens en vervolgens een bezoek gebracht aan het Musee du Debarquement. Dit museum is grootser opgezet dan het vorige en gaat voornamelijk over de landing op Utah Beach. In dit museum waren ook vliegtuigen, auto's en diverse andere voertuigen te zien die daarbij gebruikt zijn. Het viel ons sowieso op, in alle musea, dat er heel veel bewaard gebleven is uit die tijd, van kleine tot hele grote dingen. Ook dit museum was weer zeer indrukwekkend. 

Na dit museum vervolgden we onze weg, met een korte lunch tussendoor, naar de begraafplaats waar de Duitse soldaten liggen die gesneuveld zijn in Normandië. Waar de vorige musea al indrukwekkend waren was dit het ook zeker, zeker ook omdat hier heel veel soldaten liggen met een leeftijd van 16, 17, 18 jaar, in totaal liggen hier ongeveer zo'n 20.000 Duitse soldaten. Deze begraafplaats was minder strak als de Amerikaanse maar zag er heel netjes uit.

De volgende stop zou zijn bij Pointe du Hoc, dit is een bunkercomplex langs zee. Alleen was het echter heel mooi en warm weer geworden zodat de parkeerplaatsen hierbij volledig gebruikt werden door de strandgangers en jammer genoeg hebben we dit dus niet kunnen zien. Dus gingen we gelijk door naar Omaha Beach en de Amerikaanse begraafplaats.

We reden eerst langs Omaha Beach en kwamen vervolgens aan in Colleville sur Mer waar de Amerikaanse begraafplaats was. Hier was het heel druk, maar was er ook een enorm parkeerterrein en konden we gelukkig nu wel makkelijk parkeren. Op deze begraafplaats is alles heel strak en heel netjes verzorgd. Het bezoekerscentrum is zwaar beveiligd en de vele gedenktekens en monumenten waren zeer indrukwekkend net zoals de zeer vele witte kruizen die hier stonden, ongeveer zo'n 20.000.

Hierna hadden we er inmiddels een tocht van zo'n 7 uur opzitten en aangezien het ook nog ruim 3 kwartier terug was naar het hotel besloten we dat het genoeg was voor vandaag en zijn we weer lekker terug gegaan naar ons appartement. Daar hebben we eerst nog boodschappen gedaan en konden we daarna zelf ons eten klaar maken, dat is wel een groot voordeel aan een appartement t.o.v. een hotelkamer. Het diner vanavond bestond overigens uit een Pain du Knacki. Dit klinkt heel culinair maar was gewoon een stokbroodje knakworst,wat overigens wel prima smaakte.

Vanavond hebben we lekker rustig aan gedaan en hebben we alvast zitten kijken wat we morgen gaan doen. Morgen gaan we Caen zelf in en zal de auto niet of zo goed als niet gebruikt worden, is ook wel even lekker.

Groetjes vanuit Caen,

Dees en Ben